Tahtalara vur, dağlara taşlara...

          Günümüzde nazar değmesin diye tahtaya vurmak, çok sık yapılan ve hemen herkesin bildiği bir eylemdir. Kimilerine göre tahtaya vurmak batıl bir inanç olsa da, kimilerine göre kötülükleri ve belayı kendinden uzak tutmanın bir yolu.

Günlük hayatta şans getirmesi için ya da korktuğumuz bir durumdan bahsettiğimizde başımıza gelmemesi için pek çoğumuz tahtaya vururuz ancak;tahtaya vurma inancının nereden geldiğini aslında pek çoğumuz bilmeyiz. Acaba neden tahtaya vuruyor olabiliriz ? Neden bir demir parçası, beton ya da taşa değil de tahtaya vurulur hiç düşündünüz mü ?

NİÇİN TAHTAYA VURUYORUZ ? TAHTAYA VURMA İNANCI NEREDEN GELİYOR ?

         Başımıza gelebilecek kötü şeyleri savuşturmak için tahtaya vurma inancı aslında oldukça eski medeniyetlere kadar dayanmaktadır. M.Ö. 2.000’li yıllarda Amerikan yerlilerinde, daha sonra bundan bağımsız olarak Ege’de Helen uygarlığında başlayan tahtaya vurma adeti, Ortaçağda Hristiyan dünyası ile beraber tüm Avrupa’ya ve sonra da tüm dünyaya yayıldı.

          Bu eski dönemlerde insanlar, meşe ağacının çok sağlam ve yüksek olması nedeniyle bazı güçlere sahip olduğuna inanıyorlardı. Tahtaya vurma inancı yukarıda bahsettiğimiz gibi Dünyanın apayrı iki yerinde birbirinden bağımsız olarak gelişti. Önce milattan önce 2.000’li yıllarda Kuzey Amerika yerlilerinde, sonra da Ege’de Helen uygarlığında.Her iki kültür de meşe ağacına çok sık yıldırım düştüğünü gözlemlemişti. Amerika yerlileri meşenin, Tanrının yıldırımla yeryüzüne inip üzerinde oturduğu yer olduğuna, Helenler ise Yıldırım Tanrısı olduğuna inanmışlardı.

          Kuzey Amerika yerlileri bu inancı bir adım daha ileri götürdüler. Bu ağacın köküne vurarak, ileride başlarına gelebilecek tehlikelere ve şansızlıklara karşı Tanrı ile temasa geçtiklerine inanıyorlar ve ondan kendilerini korumasını istiyorlardı.

          Ortaçağda ise Hıristiyan din adamları bu inancı kendi devirlerine taşıdılar. Onlara göre bu inanışın temelinde Hz. İsa’nın ahşap bir çarmıha gerilerek öldürülmesi yatıyordu. Hatta Avrupa’nın her katedralinde orijinal tahta haç’ın küçük bir parçasının bulunduğuna inanılıyordu. Bu tahtaya vurmak ise “Tanrım dua ve isteklerimi gerçekleştir” anlamına geliyordu.

           Bu arada diğer kültürlerdeki tahtaya vurma adetindeki tahta aynı kaldı ama cinsi biraz değişti. Amerika yerlileri ve Helen medeniyetinin ağacı meşe iken, Mısırlılar incir ağacını, Almanlar dişbudağı tercih ettiler. Hollandalılar ise ağacın cinsine önem vermediler. Boyasız ve cilasız olması onlar için yeterliydi.

            Amerikalıların tahtaya vurma inancının kökeni ne gariptir ki Amerikan yerlilerine dayanmıyor. Romalılar devrinde Avrupa’da iyice yaygınlaşan eski Helen inancının bir parçası olarak Amerikalılar tahtaya vuruyorlar.